U toku su radovi na obnovi spoljašnjosti kapele na Reformatskom/Evangelističkom groblju u Zrenjaninu, koja se koristi i prilikom sahrana pokojnika drugih konfesija. Zanimljivost ove kapele jeste da je istog izgleda kao Reformatska crkva kod Malog mosta, praktično njena srazmerno manja “bliznakinja”, istih arhitektonskih i građevinskih karakteristika, sagrađena četiri godine kasnije.
Reformatsko/Evangelističko groblje u Zrenjaninu, na kraju Grobljanske ulice, danas je jedno od šest gradskih groblja o kojima se stara JKP “Čistoća i zelenilo”, a nakon uređenja njegovog zapuštenog dela, mesto je na kom se sahranjuju pokojnici i pravoslavne i katoličke i evangelističke veroispovesti. Utoliko veći značaj imaju radovi koji su u toku, a po čijem će završetku kapela dobiti “osvežen” izgled i prepoznatljivu, jednostavnu belu boju, karakterističnu za verske objekte reformatske i evangelističke verske zajednice. Obnova spoljašnjosti kapele realizuje se uz pomoć priloga i donacija vernika, s obzirom da su kapele na grobljima u nadležnosti verskih zajednica.
Reformistička crkvena zajednica u našem gradu formirala se izdvajanjem iz Evangelističke crkvene opštine 1863. godine i vezala se za rad sveštenika i učitelja Ištvana Baloga. Kada je 1891. godine završena gradnja Reformatske crkve, po uzoru na nju je 1895. godine podignuta kapela na groblju, zaslugom i sredstvima Karla Leonarda Helmbolda (1849-1919), velikobečkerečkog zlatara, prvog vlasnika čuvene zgrade “Šeherezada”, jedne od najlepših u centru Zrenjanina, i njegove supruge Marije Barton, o čemu svedoči i spomen-tabla unutar objekta.
Kao i u slučaju Reformatske crkve, a što je odlika verskih objekata te zajednice, prostorni i konstruktivni sklop crkvenih građevina protestantizma uopšte, ima svoje korene u religiji zasnovanoj na naročitom tumačenju Svetog pisma. Stoga je unutrašnjost hramova prostorno jednostavna, bez akcentiranja raskoši i složene ikonografije na oltarima, a spoljašnjost uglavnom jednobojna, bela. Crkva, po ovom učenju, nije “stan Božiji”, već dostojanstven prostor za okupljanje vernika tokom službi i pomena, kada se religija saopštava i prenosi “preko uha, a ne preko oka”.
